Aera
Fleygí°i í“í°inn
ok í folk of skaut,
í¾at var enn folkvíg
fyrst í heimi;
brotinn var borí°veggr
borgar ása,
knáttu vanir vígspá
völlu sporna.
ížá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goí°,
ok um í¾at gættusk,
hverjir hefí°i loft allt
lævi blandit
eí°a ætt jötuns
í“í°s mey gefna.
ížórr einn í¾ar vá
í¾runginn móí°i,
- hann sjaldan sitr -
er hann slíkt of fregn -:
á gengusk eií°ar,
orí° ok særi,
mál öll meginlig,
er á meí°al fóru.
Veit hon Heimdallar
hljóí° of folgit
und heií°vönum
helgum baí°mi,
á sér hon ausask
aurgum forsi
af veí°i Valföí°rs.
Vituí° ér enn - eí°a hvat?
Ein sat hon íºti,
í¾á er inn aldni kom
yggjungr ása
ok í augu leit.
Hvers fregnií° mik?
Hví freistií° mí?
Allt veit ek, í“í°inn,
hvar í¾íº auga falt,
í inum mæra
Mímisbrunni.
Drekkr mjöí° Mímir
morgun hverjan
af veí°i Valföí°rs.
Vituí° ér enn - eí°a hvat?