Conxuro (Da Queimada)
[Dice la leyenda que en la víspera de la noche de todos los santos, en el Monte del Gozo, en un claro del bosque, se dan cita las meigas y preparan un brebaje ofreciéndoselo a: "El Peregrino" el cual sonríe y fornica con ellas hasta el alba (avisad al conde Lequio, que aquí tiene curro!!)]
Mouchos, coruxas, sapos e bruxas
Demos, trasgos e diaños, espritos das nevoadas veigas
Corvos, pintigas e meigas, feitizos das menciñeiras
Podres cañotas furadas fogar dos vermes e alimañas
Lume das Santas Compañas, mal de ollo, negros meigallos
Cheiro dos mortos, tronos e raios
Oubeo do can, pregó da morte, fuciño do sátiro e pé de coello
Pecadora lingua da mala muller casada con home vello
Averno de Satá e Belcebíº, lume dos cadavres ardentes
Corpos mutilados dos indecentes
Peidos dos infernais cíºs, muxido da mar embravescida
Barriga iníºtil da muller solteira
Falar dos gatos que andan á xaneira
Guedella porca da cabra mal parida
Con este fol levantarei as chamas de este lume que asemella ao do inferno
Fuxirá as bruxas a cabalo das síºas escobas, índose bañar na praia das areas
gordas
¡Oíde, oíde!
Os ruxidos que dan as que non poden deixar de queimarse na augardente,
quedando así purificadas
E cando este brevaxe baixe polas nosas gorxas
Quedaremos libres dos males da nosa ialma e de todo embruxamento
Forzas do ar, terra, mar e lume, a vos fago esta chamada:
Si é verdade que tendes máis poder que a humana xente, eiquí e agora
Facede cos espritos dos amigos que está fora
Participen con ós de esta queimada
[Letra: Tradicional]
[Míºsica: Txus y Carlitos]