Fípan Fagra
Skalli undir fjally byr garpar til hann ríða:
Táð var honum til eydnu lagað hann átti dóttur fríða.
Há trummar í høll hermenn ríða fram
Jomfrú leikar í lundum við tann edilmann.
Eirikur gongur frá strondum niðan ein vid ongar sveinar
Hann sær frúgv við akur sita talar við hana eina.
Há trummar í høll hermenn ríða fram
Jomfrú leikar í lundum við tann edilmann.
"Tað var mær til eydnu lagad eg skuldi akur goyma
Siti eg úti árla og síðla eg kann ikki vánir gloyma."
Há trummar í høll hermenn ríða fram
Jomfrú leikar í lundum við tann edilmann.
"Eg vi teg við sømdir fá, ást og góðan vilja
fagra teg so til hallar heim, og teg frá vánum skilja."
Há trummar í høll hermenn ríða fram
Jomfrú leikar í lundum við tann edilmann.
Risin gonir frá srtondum niðan ein við ongar sveinar
hann sær frúgv við akur sita talr við hana eina.
Há trummar í høll hermenn ríða fram
Jomfrú leikar í lundum við tann edilmann.
Kjaftur hans er ógviligur, nasarnar tær eru langar
So eru hansara kjálkabein sum fjórðung var at ganga.
"Tá ið tú kemur í trongan skógv, tú hav væl onnur klæði
Rív upp á teg bjørkuvid, tad javnt við jørðina dragi!"
Há trummar í høll hermenn ríða fram
Jomfrú leikar í lundum við tann edilmann.
Tað er ikki á tínari ævi tú hevur tað tílíkt borið!"