Mér líí°ur vel en í¾ér en í¾aí° vona ég, í¾ví ef ekki í¾aí° í¾á verí°ur í¾íº vofa hér, ég bií° í¾ig um aí° klípa mig í¾ví stundum er draumurinn sem ég vil ekki dreyma á hverri óttu bíºinn.
En glaí°ur rómantík ég hugsa mig í¾á tvisvar um hvort ég eigi eí°a ekki aí° fara allt of langt aftur í¾aí° verí°ur ekki aftur, svo ég segi bara "sé í¾ig" er eitthvaí° annaí°, í¾aí° er alveg eins og frií°.
í“lga á landi og ég fíla í¾aí° engan veginn hvernig í¾íº kemur aftanaí° mér talar frekar hátt en segir frekar fátt, skýringin getur verií° síº aí° í¾íº ert ósátt, sjö íu í¾rettá eru happatölurnar, banka í¾íº í vií°inn kannski verí°ur í¾íº heppinn í dag, og ef svo verí°ur skaltu hringja og láta mig vita, hvort einhver verí°i góí°ur.
í‰g var hvergi og hvergi ég blekkti í¾au eí°a blekktu í¾au hvernig er á í¾aí° litií° hversu mikií° ég átti bágt. Ekkert varí°ar mig í¾ví enginn getur stokkií° í¾aí° hátt. En íº er allt svo gott og ekkert svo sem aí° var í¾aí° mér aí° kenna, hvernig átti ég aí° vita í¾aí°. Stóí° í góí°ri tríº á annarri brennandi bríº og allir stóí°u hlæjandi allir nema híº og í¾íº.
ížíº heldur ekki aftur af minni ... ekki alla leií° eí°a, eí°a í¾aí° er allt í góí°u í¾ví aí° í¾ó ég muni lenda, senda, gera í¾aí° á ráí°a sem er í¾ér ekki fyrir bestu. Fara og koma, nei, ég segi "andskoti ertu nettur". Hugsandi á báti segir í¾íº, og hendir trommum og í¾á í¾íº í¾rammar í¾ar fram og til baka meí° of í¾ungan hjartaslátt. Kominn inn í eyrnapunktinn, kominn alltof langt. Og...?... hann á ekki neitt, á bágt.
í‰g kom aldrei of seint en í¾íº varst alltaf löngu farinn varla meí° rænu gerí°ir allt til í¾ess aí° vera barinn. Allt sem ég sagí°i var heyrt en aldrei skilií° í¾aí° var bilií°, lítilvægt, en ekki í¾aí° sem ég átti skilií°. Ekki svo mikil dauí°asynd, ein og sér, í¾essi hégómalind, ég fann aí° allt sem líí°ur, finnur til og líí°ur nií°ur en ekki lengur allt er horfií°, sorfií°, sjóbarií°, fyrir hverjum er landií° varií°.
í‰g var hvergi og hvergi ég blekkti í¾au eí°a blekktu í¾au hvernig er á í¾aí° litií° hversu mikií° ég átti bágt. Ekkert varí°ar mig í¾ví enginn getur stokkií° í¾aí° hátt. En íº er allt svo gott og ekkert svo sem aí° var í¾aí° mér aí° kenna, hvernig átti ég aí° vita í¾aí°, stóí° í góí°ri tríº á annarri brennandi bríº og allir stóí°u hlæjandi allir nema híº og í¾íº.