Gullaldr
ížá kemr inn mæri
mögr Hlóí°ynjar,
gengr í“í°ins sonr
vií° orm vega,
drepr af móí°i
Mií°garí°s véurr,
munu halir allir
heimstöí° ryí°ja;
gengr fet íu
Fjörgynjar burr
neppr frá naí°ri
íí°s ókvíí°num.
Sól tér sortna,
sígr fold í mar,
hverfa af himni
heií°ar stjörnur;
geisar eimi
ok aldrnari,
leikr hár hiti
vií° himin sjalfan.
Geyr íº Garmr mjök
fyr Gnipahelli,
festr mun slitna
en freki renna;
fjölí° veit ek fræí°a
fram sé ek lengra
um ragna rök
römm sigtíva.
Sér hon upp koma
öí°ru sinni
jörí° ór ægi
ií°jagræna;
falla forsar,
flýgr örn yfir,
sá er á fjalli
fiska veií°ir.
Finnask æsir
á Ií°avelli
ok um moldí¾inur
máttkan dæma
ok minnask í¾ar
á megindóma
ok á Fimbultýs
fornar ríºnir.
ížar munu eftir
undrsamligar
gullnar töflur
í grasi finnask,
í¾ærs í árdaga
áttar höfí°u.
Munu ósánir
akrar vaxa,
böls mun alls batna,
Baldr mun koma;
bíºa í¾eir Höí°r ok Baldr
Hrofts sigtoftir,
vé valtíva.
Vituí° ér enn - eí°a hvat?
ížá kná Hænir
hlautvií° kjósa
ok burir byggja
bræí°ra tveggja
vindheim víí°an.
Vituí° ér enn - eí°a hvat?
Sal sér hon standa
sólu fegra,
gulli í¾akí°an
á Gimléi;
í¾ar skulu dyggvar
dróttir byggja
ok um aldrdaga
yní°is njóta.