Joln
Ek man jötna
ár of borna,
í¾á er forí°um mik
fædda höfí°u;
íu man ek heima,
íu ívií°jur,
mjötvií° mæran
fyr mold neí°an.
ír var alda,
í¾ar er ekki var,
var-a sandr é sær
é svalar unnir;
jörí° fannsk æva
é upphiminn,
gap var ginnunga
en gras hvergi.
íí°r Burs synir
bjöí°um of yppí°u,
í¾eir er Mií°garí°
mæran skópu;
sól skein sunnan
á salar steina,
í¾á var grund gróin
grænum lauki.
Sól varp sunnan,
sinni mána,
hendi inni hægri
um himinjöí°ur;
sól í¾at é vissi,
hvar hon sali átti,
máni í¾at é vissi,
hvat hann megins átti,
stjörnur í¾at é vissu
hvar í¾ær staí°i áttu.
ížá gengu regin öll
á rökstóla,
ginnheilög goí°,
ok um í¾at gættusk;
ótt ok nií°jum
öfn of gáfu,
morgin hétu
ok mií°jan dag,
undorn ok aftan,
árum at telja.
Hittusk æsir
á Ií°avelli,
í¾eir er hörg ok hof
hátimbruí°u;
afla lögí°u,
auí° smíí°uí°u,
tangir skópu
ok tól gørí°u.
ír var alda,
í¾ar er ekki var,
var-a sandr é sær
é svalar unnir;
jörí° fannsk æva
é upphiminn,
gap var ginnunga
en gras hvergi.
íí°r Burs synir
bjöí°um of yppí°u,
í¾eir er Mií°garí°
mæran skópu;
sól skein sunnan
á salar steina,
í¾á var grund gróin
grænum lauki.
Sól varp sunnan,
sinni mána,
hendi inni hægri
um himinjöí°ur;
sól í¾at é vissi,
hvar hon sali átti,
máni í¾at é vissi,
hvat hann megins átti,
(i "fadingen":)
stjörnur í¾at é vissu
hvar í¾ær staí°i áttu.