Surtr Sunnan
Hrymr ekr austan,
hefisk lind fyrir,
snýsk Jörmungandr
í jötunmóí°i;
ormr knýr unnir,
en ari hlakkar,
slítr ái nií°fölr,
Naglfar losnar.
Kjóll ferr austan,
koma munu Míºspells
of lög lýí°ir,
en Loki stýrir;
fara fíflmegir
meí° freka allir,
í¾eim er bróí°ir
Býleists í för.
Surtr ferr sunnan
meí° sviga lævi,
skínn af sverí°i
sól valtíva;
grjótbjörg gnata,
en gífr rata,
troí°a halir helveg,
en himinn klofnar.
ížá kemr Hlínar
harmr annarr fram,
er í“í°inn ferr
vií° ulf vega,
en bani Belja
bjartr at Surti;
í¾á mun Friggjar
falla angan.
Geyr íº Garmr mjök
fyr Gnipahelli,
festr mun slitna,
en freki renna;
fjölí° veit ek fræí°a,
fram sé ek lengra
um ragna rök
römm sigtíva.
ížá kemr inn mikli
mögr Sigföí°ur,
Víí°arr, vega
at valdýri.
Lætr hann megi Hveí°rungs
mundum standa
hjör til hjarta,
í¾á er hefnt föí°ur.