La det bare være sagt
Kun en gong
Før me skiller lag
Og du går
Og eg forsvinner
Og alt me har
Sammen frå då
Er minner
Du var som meg då du var liten
Ingenting som kan endra det
Det begynte å skje ting med hele skiten
Du forandra deg då me stakk
Og bris blei til sterk vind
Og blå himmel blei til svart
Eg tok deg jordå rundt i båt
Du var så søt i Singapore havn
Du låg og sov
Og akkurat då la eg ingenting i det
eg visste det, men turte ikkje sei det
Du var ikkje deg då du smilte
Då var di mor eg såg
Du klarte ikkje sjå det
Du klarte ikkje sjå det
Du klarte ikkje sjå det
Du klarte ikkje sjå det
La det bare være sagt
Kun en gong
Før me skiller lag
Og du går
Og eg forsvinner
Og alt me har
Sammen frå då
Er minner
Du får blod til å frysa til is
Rett før du kommer er det bris
Det er nesten som eg ikkje tør å snu meg
Når du plystrer på meg
Det skal jo vær romantisk
vakkert med barnelatter
Rundt deg smyger kun svarte katter
Det er tomt for kaniner i di mors flosshatter
Det er vanskelig å tørka smilet av en Sattan
Eg prøvde å tørka av ditt smil mens du sov
Det går ikkje av om eg spør om lov
Du var ikkje deg da du smilte
Då var det di mor eg såg