Vísur Vatnsenda-Rósu
Augun min og Augun í¾in
í“ í¾a fögru steina
Mitt var í¾itt og í¾itt var mitt
í¾u veist hvaí° ég meina
Langt er sií°an sa ég hann
Sannlega frií°ur var hann
Allt sem prýí°a ma einn mann
mest af lýí°um bar hann
í¾ig ég trega manna mest
Mædda af tara flóí°i
í“ aí° vií° hefí°um aldrei sést
elsku vinurinn góí°i